فلامنکو نوعی هنر آهنگ و رقص مشهور در جهان است که در جنوب اسپانیا توسعه یافته است. بعداً این ساز به دلیل تنظیمات ابزاری خود عمدتا به گیتار فلامنکو مشهور شد. اگرچه این موضوع مورد بحث های زیادی قرار گرفته است اما اعتقاد گسترده ای وجود دارد که ریشه های اسرار آمیز فلامنکو را می توان در اندلس و مورسیا در زمان اشغال عرب ها در شبه جزیره جنوبی ایبری در جنوب جستجو کرد و آنچه حاصل می شود تلفیقی منحصر به فرد از تأثیرات موسیقی از فرهنگ های مختلف خواهد بود.
بسیاری از آنچه ما امروزه به عنوان فلامنکو می شناسیم در طی قرن ها از داستان خانواده های کولی که فقط در دو قرن گذشته ثبت شده اند منتقل شده است. گیتار فلامنکو در قرن نوزدهم به عنوان قطعه ای اساسی از هنر به عنوان همراهی با خوانندگی و رقص تبدیل شد. تقریباً در آغاز قرن بیستم بود که نواختن گیتار به عنوان نوعی محبوب از بیان خلاق موسیقی شناخته شد. گیتار علاوه بر همراهی با آواز و رقص فلامنکو، ابزاری است که در طول زمان تکامل یافته است.
در دهه 70 بود که به لطف نوازندگانی مانند پاکو دو لوسیا، معلم و مرجع بسیاری از گیتاریست ها و هنرمندان مورد احترام فلامنکو به حداکثر شکوه خود رسید. بسیاری از استادان معروف گیتار فلامنکو آمده اند و رفته اند. در این مقاله من نظر خود را در مورد بهترین گیتاریست های فلامنکو به اشتراک می گذارم. منطقی است که نمی توان تمام استادان فلامنکو را در این لیست جا داد و من نیز به معرفی چند تن از آنها اکتفا می کنم.
بهترین گیتاریست های فلامنکو
رامون مونتویا (1879-1949)
هیچ بحثی درباره گیتاریست های فلامنکو بدون ذکر نام رامون مونتویا کامل نخواهد بود. دوست و گیتاریست کلاسیک یعنی میگوئل لوبت، چشم او را به امکانات این ساز باز کرد. مونتویا خودش در زمینه گیتار کلاسیک آموزش دیده بود اما تکنیکی را تحت تأثیر موسیقی کولی سنگین توسعه داد. این ترکیب سبک ها به عنوان پایه ای برای نوازندگی گیتار فلامنکو مدرن بود. در زمان اجرای کنسرت اصلی و انفرادی وی بود که محبوبیت گیتار در اسپانیا بالا رفت.
بسیاری از منتقدان او را بنیانگذار تکنوازی گیتار فلامنکو می دانند و او را به دلیل سبک های Taranta ، Minera و Rodena تحسین می کنند. آثار و اجراهای رامون مونتویا او را به عنوان یکی از استادان بزرگ گیتار فلامنکو و تاثیرگذارترین مبتکر آن در قرن بیستم معرفی کرد. با توجه به دستاوردهای پیشگام او جای تعجب نیست که اکثرا او را پدر بنیانگذار گیتار فلامنکو مدرن می دانند.
سابیکاس (1912-1990) Sabicas
سابیکاس یکی دیگر از نابغه های فلامنکو است که نام اصلی آن Agustín Castellón Campos میباشد. وی شروع به یادگیری نواختن گیتار فلامنکو در سن پنج سالگی بدون بهره مندی از تدریس خصوصی کرد. او اولین اجرای خود را تنها دو سال بعد در هفت سالگی انجام داد. آگوستین در جوانی استعداد فوق العاده ای از خود نشان داد و در نوجوانی تکنیک خود را توسعه داده بود. هنگامی که جنگ داخلی اسپانیا در سال 1936 شروع شد او کشور را ترک کرد و به آمریکای جنوبی مهاجرت کرد.
بعداً او به مکزیک آمد ازدواج کرد و مدتی در آنجا زندگی کرد. او و خانواده اش سرانجام در نیویورک مستقر شدند، جایی که حرفه موسیقی او شکوفا شد. سابیکاس یکی از پیشگامانی بود که به فلامنکو و گیتار در خارج از اسپانیا به ویژه در قاره آمریکا کمک کرد. او یک نابغه گیتار فلامنکو بود و قبل از اینکه شهرت خود را به دست آورد فلامنکو فقط در چند حلقه شناخته می شد. هیچ هنرمند مشهور فلامنکو به جز مونتویا روی او تأثیر نگذاشت و این در ترکیبات منحصر به فرد و پیچیده او مشهود بود.
پاکو دی لوسیا (1947-2014)
نام اصلی او فرانسیسکو سانچز گومز بود و شکی نیست که او کسی است که فلامنکو را در سرتاسر جهان به شهرت رساند. او به عنوان پیشگام در سبک جدید فلامنکو نیز شناخته شد و اولین برخورد خود را با سبیکاس در مالاگا در 11 سالگی انجام داد. کار حرفه ایی او پس از برنده شدن جایزه ویژه جشنواره فلامنکو در Jerez de la Frontera در سال 1959 هنگامی که تنها 12 سال داشت آغاز شد. او در نیویورک برای دومین بار با سابیکاس را ملاقات کرد که به او توصیه کرد موسیقی خود را به جای کپی یا تفسیر آثار استادان گذشته پیدا کند.
این یک نقطه عطف مهم در زندگی او به عنوان یک موسیقیدان شد. او سعی کرد عناصری از سایر سبک های موسیقی مانند جاز را معرفی کند تا جذابیت بیشتری در فلامنکو ایجاد کند. او با گیتاریست های دیگر آل دی میولا و جان مک لاگلین همکاری کرد که به دلیل فعالیت های پیشگامانه خود در ترکیب جاز مشهور بودند. همکاری های او با سایر گیتاریست ها و نوازندگان موفق تا اواخر دهه 70 او را به یکی از مشهورترین و بهترین گیتاریست های فلامنکو خارج از اسپانیا تبدیل کرد. در اوایل دهه 80 او به همراه برادرانش په په و رامون یک سکست موفق را تشکیل دادند.
پس از انتشار برخی از آلبوم ها آنها تا اواخر دوران حرفه ای خود به سفرهای بین المللی پرداختند. در این دوره او در برخی از اجراهای بسیار تحسین شده شرکت کرد. او همچنان به دریافت نشان و جوایز ادامه داد، از جمله اینکه توسط مجله بیلبورد به عنوان یکی از 30 هنرمند تأثیرگذار لاتین در همه دوران مورد استقبال قرار گرفت.
ویسنته آمیگو (1967)
نام کامل وی ویسنته آمیگو ژیرول است و وی فعالیت موسیقی خود را به عنوان گیتاریست همراه با خوانندگان معروف فلامنکو آغاز کرد. او بعداً به تولید آلبوم های آنها روی آورد. ویسنته فعالیت انفرادی خود را در سال 1988 آغاز کرد و در جشنواره های مختلف موسیقی جوایزی کسب کرد. در سال 1991، ویسنته اولین آلبوم خود را با عنوان De mi Corazón al Aire (از بیرون از قلب من) تولید کرد و از آن زمان تقریباً دوازده آلبوم منتشر کرده بود که مورد استقبال گسترده قرار گرفت. سبک او به دلیل وفاداری به صدای سنتی کولی فلامنکو مشهور است.
او به عنوان یکی از پرکارترین هنرمندان ضبط موسیقی فلامنکو امروز شناخته می شود و در طول دوران حرفه ای خود چندین جایزه مهم را کسب کرده است. حرفه هنری این گیتاریست فلامنکو مملو از موفقیت ها و تقدیرها و همچنین همکاری با برجسته ترین چهره های موسیقی است. او در رویدادهای متعددی مانند جشنواره بین المللی “افسانه های گیتار” ، جایی که باب دیلن ، کیت ریچاردز ، پاکو د لوسیا و بسیاری دیگر نیز شرکت کرده اند اجرا داشته است. ویسنته آمیگو همچنین نامزد دریافت گرمی لاتین در بخش بهترین آلبوم فلامنکو شده است.
جرونیمو مایا (1977)
جرونیمو در خانواده ای با سابقه فلامنکو قوی و دارای میراث کولی اسپانیایی متولد شد. او از نوادگان ماسترو رامون مونتویا است. عموی بزرگ او خواننده معروف فلامنکو به نام Ricardo Losada el Yunque بود و فلیپه پدرش یک گیتاریست حرفه ای کلاسیک است. او مانند سابیکاس یادگیری گیتار را در سن پنج سالگی آغاز کرد و اولین اجرای عمومی خود را در مادرید در سن هفت سالگی به عنوان بخشی از کنسرت سازماندهی شده توسط Cumbre Flamenca انجام داد.
از کودکی او آموزش رسمی را در Conservatorio Superior de Música de Madrid و در عین حال که پدرش او را راهنمایی می کرد فرا گرفت. جرونیمو جوان همچنین مهارت زیادی در آهنگسازی موسیقی اصلی نشان داد. در سن 22 سالگی او یکی از کسانی بود که به همراه انریکه مورنته و پاکو دی لوسیا در ادای احترام به Maestro Sabicas در کارنگی هال در نیویورک اجرا کردند. پس از آن او تورهای بین المللی را آغاز کرد و در سال 1999 به عنوان هنرمند جوان با استعداد مادرید به رسمیت شناخته شد.
پپه هابیچوئلا
من لیست خود را با یکی از با استعدادترین گیتاریست های فلامنکو مدرن امروز جمع بندی می کنم. و او کسی نیست جز پپه هابیچوئلا که همگان او را یک نابغه فلامنکو کلاسیک می دانند. وی نواختن گیتار را در غارهای ساکرومونته در گرانادا آغاز کرد و هنرمندانی مانند کاراکول یا والدراما را همراهی کرده است و دهه ها را با انریکه مورنته گذرانده است. از آثار او می توان به A Mandeli ، Habichuela en rama یا Yerba Güena اشاره کرد، آلبومی که او با آن توانست موسیقی فلامنکو و موسیقی کلاسیک هند را در هم آمیزد.